Vroeger was het heel normaal, maar tegenwoordig zie je steeds minder dat werknemers 40 jaar in dienst zijn bij dezelfde organisatie. Zo nu en dan kom je ze nog wel eens tegen. Ook bij AQUON vieren we elk jaar weer de jubilea van medewerkers die 25 of 40 jaar in dienst zijn. Loet Vermaten is er dit jaar één van, hij is 40 jaar in dienst bij AQUON (en rechtsvoorgangers). We zijn benieuwd naar zijn verhaal: wat weet hij nog van zijn eerste tijd op het laboratorium? Hoe kijkt hij naar het samenvoegen van verschillende waterschapslaboratoria tot de GR AQUON zoals we dat nu kennen? Is er veel veranderd in die 40 jaar of zijn er juist ook dingen hetzelfde gebleven?

We blikken terug naar 5 november 1981, de eerste werkdag van Loet Vermaten bij het laboratorium van de zuiveringsmaatschappij.

Hoe het begon
In het begin van de 80-er jaren was het, in tegenstelling tot nu, best lastig om een baan te vinden. De werkeloosheid was hoog, en ook Loet zocht na z’n studie en stage naar een plek waar hij met z’n studie Chemie aan de slag kon. Een vakantiebaantje bij het waterleidingbedrijf in Velp was zijn eerste stap richting de ‘waterwereld’. Hij had daar vaak contact met het lab-hoofd van het zuiveringsschap. Toen hij na het vakantiebaantje weer werkeloos thuis zat en op zoek was naar een nieuwe baan, werd hij door het lab-hoofd gebeld met de vraag of hij bij hem kwam werken. En ja, graag met spoed. Zo gezegd, zo gedaan. De afspraak om de volgende dag te gaan vissen met een vriend werd afgezegd en Loet vertrok woensdagochtend 5 november 1981 richting het Lab in Tiel. “Achteraf gezien een goede keuze om niet te gaan vissen, het leverde me een baan op waar ik na 40 jaar nog steeds aan de slag ben.”

Functie van analist
“In die periode deed je eigenlijk veel meer; je haalde zelf de monsters op en daarna ging je door naar het laboratorium om het analysewerk te doen. Je ging met je eigen auto op pad, zonder airco of koeling. Op je stuur een grote stafkaart, op zoek naar het monsterpunt. In deze tijd ondenkbaar natuurlijk. Op een ochtend haalde je dan 10 tot 12 monsters op.”

“Het aantal monsters en analyses wat we toen deden was veel minder. Hoewel het soort analyses vrijwel hetzelfde was, nam het werk veel meer tijd in beslag. Alles ging met de hand, de technieken waren eenvoudiger en bestonden uit meer stappen. Ook de administratieve handelingen eromheen namen veel tijd in beslag. Zowel de sticker voor op het potje als het analyserapportje werden bijvoorbeeld op een typemachine getypt.”

In die tijd was het gebied kleiner en dus ook het team waarin gewerkt werd. Hoewel er later wel een monsternemer bij kwam om dat deel van het werk te doen, bleef de organisatie klein. Het zuiveringschap Rivierenland fuseerde met de polderdistricten en werd het Waterschap Rivierenland. Op het laboratorium werkten daar in eerste instantie slechts vijf analisten met een lab-hoofd. De analyses die werden gedaan waren toen ook al om de waterkwaliteit van het oppervlaktewater, zwemwater en op de zuiveringen te controleren en monitoren. Ook onderzoek naar waterbodem werd al gedaan.

Welke veranderingen zie je?
“Hoewel de basis van het werk gelijk is gebleven, zie ik wel een enorme verbeteringsslag: De technieken zijn verbeterd, de kwaliteit van ons werk is veel hoger geworden. We hebben nieuwe apparatuur die steeds meer kan en nauwkeuriger werkt. Vroeger kon je maar één soort analyse doen, nu kun je meerdere stoffen tegelijk analyseren uit een monster. Er wordt meer inzicht in de waterkwaliteit gevraagd door de waterschappen, het is niet alleen meer een ‘basisinzicht’ in de waterkwaliteit die wordt gegeven, we doen veel meer soorten analyses wat een veel beter inzicht geeft in de waterkwaliteit.”

“We werken ook veiliger nu, we weten beter welke stoffen gevaarlijk zijn en hoe je je moet beschermen. Met sommige gevaarlijke stoffen gaan we nu echt een stuk voorzichter om. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar vroeger stak ik gewoon een sigaretje op in het laboratorium. Dat is al heel lang niet meer zo hoor, maar het geeft wel een beeld van de ontwikkeling die we hebben doorgemaakt.”

“Wat ik minder leuk vind, is dat de lijnen langer zijn geworden, veel gaat per mail, soms zie ik collega’s lopen die ik nog niet ken. En helaas merk ik ook dat ik op een leeftijd kom dat ik meer moeite heb om de nieuwe technieken en computergestuurde apparatuur onder de knie te krijgen. Het lukt wel hoor, maar ik heb meer tijd nodig om het te leren. Maar goed, door de corona-periode kan ik nu ook via Teams vergaderen, dus ik blijf leren!”

Wat kun je vertellen over de periode dat AQUON werd opgericht?
“Ik werkte al in dit pand in Tiel toen ik nog op het laboratorium van Waterschap Rivierenland werkte. Ik vond het lastig, die periode waarin we werden losgeknipt van het waterschap en werden samengevoegd met andere laboratoria om AQUON te worden. Het waren veel veranderingen in één keer en ik zat al 30 jaar bij het zuivering- en later het waterschap, dus was wel heel gewend aan het hoe het toen was. In de beginperiode was het echt wennen, al die verschillende labs die als één laboratorium moesten gaan werken. Het duurde wel even voordat iedereen vertrouwd was met de nieuwe situatie en aan elkaar. Zeker de eerste jaren was dat zoeken. Het duurde ook even voordat alles bij AQUON goed was geregeld.”

En hoe gaat dat nu?
“Gelukkig merk ik nu dat het wel op z’n plek gekomen is en dat de focus op het werk en het verbeteren van ons werk is gekomen. Het aantal analyses wat we bij Fysisch Chemisch doen is groot en zal de komende tijd veel veranderen. We zijn bezig met automatisering en robotisering van onze werkzaamheden en we blijven zoeken naar manieren waarop het beter en efficiënter kan. Ik vind het mooi dat ik daar nog aan mee kan werken.”

Altijd trouw?
Ook al heb ik het een periode wat lastig gehad, ik heb nooit het idee gehad om weg te gaan. 40 jaar klinkt heel lang, maar eigenlijk voelt dat niet zo. Dat lijkt me een goed teken. AQUON en dan vooral m’n collega’s zijn belangrijk voor me. Ik ben blij met de contacten die ik hier heb en kom nog steeds elke dag met plezier naar m’n werk. Ik mag nog een paar jaar werken, de verhuizing naar Houten ga ik dus ook nog meemaken. Die centralisatie in Houten vind ik een goede ontwikkeling, dus ik ben blij dat ik dat nog kan meemaken voordat ik met pensioen ga!”
​